15 Haziran 2011 Çarşamba

RüZGaR'La BiR...


Adnan Yücel’in bir şiiri var bu sefer sayfalarımda,  Ali Asker’in sesinden dinlediğim ezgisi ile dilimde bu aralar..  Özellikle son iki dizesini daha bir içten söylerim bizim düşümüzü gerçek kılan Rüzgar’ımı uyuturken..

 
İçimde çalışan anne olmanın ezikliğini yaşıyorum birkaç gündür, anne ve babamın hayatta ve yanımda olmalarının huzuru, mutluluğu ve konforuyla birlikte… Oğluşumu sabahın beşinde uğurlarken yazlık yolculuğuna arabanın camına yansıyan yüzümdeki duygular ne de karışıktı bir bilseniz. “iyi ki”ler ve “keşke”ler nasıl çekişti içimde, hangisinin kazandığı belirsiz…
Şimdi ben 2 Temmuza kadar gün sayacak, bu çok yoğun geçecek üç hafta boyunca her molada onu düşünüp güçleneceğim… Günde bin kez yaptığım telefon görüşmeleri sırasında geçen sene beş aylık bir bıdıkken gittiği yazlığın bu yaz altını üstüne getirdiğini, sitenin köpeği ile kurduğu dostluğu, meyve ağaçlarının tepesinden ayrılmadığını, en büyük eğlence aracı olan suyu bir de hortumla birleştirince nasıl çıldırdığını, bahçede balkonda yaptığı keşifleri tüm ayrıntılarıyla anlattıracak ve onun o hallerini hayal edip güleceğim. Bu arada kapımızın gürül gürül çalan ziline her basıldığında “Ay Rüzgar uyanacak!” diye kapı yerine onun odasına yönelecek, gece yarılarında acaba uyumuş mudur diye meraklanacak, bir gece önce uyuyamadığını annemi sürekli yanına doğru çektiğini en sonunda annemin yanında onu tutarak uyuyabildiğini düşünecek ve …………
Tüm bunları düşünür, hisseder, yazar ve paylaşırken hayata karşı da nankör olmak istemiyorum. Çocuğundan çok çok daha başka sebeplerden ayrı kalmak zorunda olan ya da çocuğunu çok başka ellere bırakmak zorunda olan annelere haksızlık etmek istemem.
Hayat tüm kuzuları annelerinin gölgesinde tutsun… anneanneleri de bu kuzuların yanında;)


RÜZGARLA BİR
hangi günün gecesidir
yazı kışta bulan bilir
gün içinden görünmeden
günü suya salan bilir

dağlar düze iner birden
aşkı sonsuz kılan bilir
rüzgarla bir olan bilir

göl göl olur damda biri
çentik atar günlerine
sel sel olur diğerleri
güneş güler tenlerine

biri bine döner birden
yolu yakın kılan bilir
rüzgarla bir olan bilir

rüzgar çocuk sesleriyle
mavi bir düş kurar gökte
sözde türkü dalda çiçek
olur açar her yürekte

gözden perde iner birden
düşü gerçek kılan bilir
rüzgarla bir olan bilir...

2 yorum:

elifkaan dedi ki...

Çalıştığı için kuzusunu anneannesi ile yazlıkta bırakmak zorunda kalan,4 gündür göremediği için içi içini yiyen,telefonda kuzusu "anniii" dedikçe gözyaşlarını içine akıtan, her tıkırtıyı onun sesi zanneden,her anı o varmış gibi yaşayan bi anne olarak duygularıma tercüman olan bi anneyi okumaktan çok zevk aldım. Hiçbir annenin yavrusundan ayrı kalmaması dileğiyle..

kalemperest dedi ki...

Sevgili elifkaan, bu duygu ve durumu yaşayan tek anne ben değilim'i görmek iyi geliyor biraz hepimize sanırım... biz yine keşke'leri bırakıp iyi ki'lere sevinelim arkadaşım;)