Bir "gül"ün, Ergül'ün karnından geldim ben... Onun bahçesinde derildim.. Deren Muzaffer bir çınardı üstelik... Kökümü babamdan, kokumu annemden aldım...
İlk yaprağı kardeşimde gördüm... Yanımda büyüyen bu dalla güçlendim.. İkimize ait bu bahçede; yağmur yağdı ona sığındım, güneş çıktı onu korudum.. Bu Berker dalla büyüdüm..
Büyüdüm... Bir kardeşlik ormanında türküler söyleyerek, akrabalarım ve arkadaşlarımla yani kandaşlarım ve candaşlarımla...
Sonra bir gün başka, bambaşka bir dala değdi yüreğim... Titredim bir Ağustos akşamında.... Öyle inandım, öyle güvendim ki ona, öyle çok sevdim ki onu, davulla zurnayla beyaz bir duvakla ayrıldım bahçemden.. Kendi bahçemi kurmaya, kendi güllerimi dermeye gittim... Gök'lerin Han'ının beyaz bulutlu katında...
Sonra bir gün ben de bir "gül" oldum... Soyunu dedesinden, kökünü babasından, kokusunu benden alan bir "Rüzgar Mehmet" büyüttüm karnımda... Gün gelip onu kucağıma aldığımda dünyamı baştan kurdum... O gün bugündür Rüzgar'sız yollardan yürümedim, Rüzgar'sız hayaller kurmadım...
Dört köşe, dört kenarlı bir bahçeden gelen ben, kendi bahçemi de dört yapraklı bir yonca deseni üzerine kurdum... Biz üç yapraklık alanda rengarenk çiçekler, mis kokulu otlar, asırlık ağaçlar büyütürken gelişiyle varlığımızı tamamlayacak dördüncü parçamız, son yaprağımız yine karnımda filizlendi... Kökünü babasından, kokusunu benden, rengini anneannesinden aldı.. Adı, rengiyle anılan güllerden geldi "Karmen Ergül" oldu...
32. Yaşımla tanıştığım bugün...
Bu kardeşlik ormanında türkülerime eşlik eden kandaşlarım ve candaşlarım...
Soyadlarını bahçemde gururla taşıdığım, sevincimize kederimize ortak babaannemiz, dedemiz, halamız...
Yan bahçemden bana hiç azalmayan bir sevgi ve güven veren çınarım babam, gülüm annem, dalım kardeşim...
Bahçemin direği, huzuru, varlık sebebi olan güzel yüreklim, sıcağım Gökhanım...
Bakmalara kıyamadığım, koklamalara doyamadığım, ilk göz ağrım, canımın yarısı oğlum "Rüzgar Mehmet"im...
Umudum, hayallerim, yollarını gözlediğim, kokusunu yüreğimde hissettiğim, miniğim, canımın diğer yarısı kızım "Karmen Ergül"üm...
Geride bıraktığım otuz bir yılın en büyük en eşsiz hediyeleri...
Belki ben, "iyi ki doğdum" ama
Esas sizler, "iyi ki varsınız"....