10 Haziran 2017 Cumartesi

Boş Balkon...


Neden hep kaybettikten sonra daha da kıymetleniyor güzellikler... Neden yaşarken tam da tadını çıkarmamış gibi oluyoruz kaybedince... her kayıpta bunu anlayıp sonra nasıl da unutuyoruz hızlıca...
Bizim yazlığımız her sakininin emek emek inşa ettiği, tamamına yakının birbiriyle topraktan tanıştığı, önce arsasının alınıp çoğunluğu maaşlı olan sakinlerinin ortak bir yaşam alanı oluşturmak amacıyla 7 yılda oturulacak hale getirdiği bir site içinde. Dışarıdan bakıldığında bir site bizler için bir sığınak... kapıların kitlenmediği, pazara toplu gidilen, kışlık tarhananın konservenin reçelin birlikte yapıldığı, her ortak alanda olduğu gibi küslüklerin kırgınlıkların da olduğu ancak herkesin kendi küçük dünyasını arka bahçelerinde kurduğu bir küçük cennet... lazı, kürdü, türkü, alevisi, sünnisiyle bir Türkiye mozaiği... türkülerin hicaz makamı şarkılara karıştığı yaz akşamlarımızın koca bahçesi.. Kaz Dağlarının şifasını, büyüsünü iliklerimize işleten; cırcırböcekleriyle, sincaplarla, kirpilerle yaşadığımız; sırtımızı Güre Köyüne dayadığımız küçük bir site... Bizim de ilk kez Rüzgar karnımdayken gelmeye başladığımız, kışın her yorulduğumuzda hayalini kurduğumuz, annemin babamın bize yaptığı yuva...
Yaz geceleri, kurulan uzun masalar, yapılan özel yemekler ve tabi tüm an ve anıları anlamlı kılan insanlar... her yaz sevgiyle kucaklaştığımız komşularımız... çocuklarımı sevgiyle saran, dedeler nineler...
İşte son 8 senemizde sıcaklığıyla, türküleriyle, babacanlığıyla, esprileriyle kalbimizde kocaman yeri olan Hüseyin Amcamız da yan komşumuz... sitenin en sevilen üyesi... geçen yıl yakalandığı amansız hastalıkla gözümüzün önünde eriyen, son günlerini bile bizlerle burada bahçesinde geçirmek isteyen, ambulansla siteden çıkarırken kalbimizin parçalandığı, yaz sonu toprağa verdiğimiz, Ülkü Teyzeyle bahçesini emanet bırakan canımız... 
Bu yaz geldiğimizde herkesle hasretle kucaklaşırken gözümüzü kaçırdığımız boş balkon öyle çok şey anlattı, hissettirdi ki bize. Bu yaz gözlerim sık sık dolacak biliyorum ama onun hepimizi bir şekilde görüp hissettiğini de biliyorum.
Sevdiklerimizle geçen anların tadını çıkarabileceğimiz, kaybettiklerimizin anılarının da solmadığı, keşke'siz bir hafta olsun...

Hiç yorum yok: