Adını ben koydum... ne çok düşündüm bilemezsin... hayatımda en mutlu olduğum anların başında geliyor doktorun “kızınız olacak” dediği an... çocukluğumdan beri bir kızım olmasını hayal ettim çünkü... onlarca isim değiştirdim evcilik oyunlarımda. Ama bir gün hayallerim gerçek olunca bir türlü karar veremedim adına.
Harfleri seslendim tek tek, harfleri yazdım... kırılgan kız
isimlerini sevmedim hiç. Hep korunası, kollanası olmadan kendi varlığından güç
alan bir insan olmanı istedim çünkü. İlk harf için sert sessiz harfler çekti
beni, ancak devamında kalbin kadar yumuşak ve sonunda sevgimiz gibi sonsuza
kadar sürecek sürekli sessiz harfler.
Hepimizden bir parça, bir ses olsun istedim adının
içinde.
En sonunda bir gün,
Kaz Dağlarının eteğinde aydınlık bir
sabah gibi adın geldi aklıma, yüreğime: K A R M E N...
Kızım, ışığım Karmen’im... nasıl büyür diye öperken
ellerini, şimdi 4 yaşını tamamladın ömrümüzde...
sen sadece dünyaya değil ömrümüze geldin çünkü 3 Ocak 2014’te...
sen sadece dünyaya değil ömrümüze geldin çünkü 3 Ocak 2014’te...
Nasıl acele ediyorsun büyümek için, 5 oldum diyorsun
şimdiden... eski videolara baktım dün gece bir telaş duydum biliyor musun...
çünkü abine göre çok hızlı büyüdün, büyüyorsun...
acele etme annecim nolur, dur öpelim boynundan koklaya koklaya gitmemiş bebek kokunu içimize çekelim.
acele etme annecim nolur, dur öpelim boynundan koklaya koklaya gitmemiş bebek kokunu içimize çekelim.
Bugün 3 Ocak 2018...
adında hepimizden bir parça, bir ses taşıyan canım kızım KARMEN’im...
iyi ki doğdun, iyi ki bizim oldun... abinin kalbi, babanın yaşam aşkı, annenin ışığı oldun...
Yaşadığın ve yaşattığın sevgilerde büyü bitanem...
adında hepimizden bir parça, bir ses taşıyan canım kızım KARMEN’im...
iyi ki doğdun, iyi ki bizim oldun... abinin kalbi, babanın yaşam aşkı, annenin ışığı oldun...
Yaşadığın ve yaşattığın sevgilerde büyü bitanem...